Møt vesle pinnsvinfrøkna!

Møt vesle pinnsvinfrøkna Hege Anette!

Dette vesle nurket vart funne i Hornindal av ei lita jente som heiter Hege Anette. Ho og faren køyrde ho heilt inn til Volda der eg kunne ta meg av ho i første omgong. Dette er andre ungen av samme kull som har blitt forsøkt redda, men søstera døde dessverre. Så no skulle altså EG ta meg av denne søstera!
Heldigvis var ho tilsynelatande frisk, og hadde ingen flått eller skader, så ho hadde ein god sjanse! 

Starta med å kamme ho med lusekam, berre for å sjå om der var flugeegg eller larvar på ho. Det var det ikkje, heldigvis!!  

Ho likte å bli dulla litt med, så eg tok fram den mjuke børsta og klappa ho litt med den. Då rulla ho seg velvillig ut og latte att augene. 

Eg visste ikkje kjønnet på ho enno, men no når ho var avslappa så kunne eg lett sjå på magen hennar. Den mørke flekken er berre navlen, men hadde det vore gut, så hadde ho hatt tut, og den hadde vore midt på magen og ikkje til å ta feil av. Så dette var ei lita jente, og eg lova finnaren at om det var jente så skulle ho bli oppattkalla etter ho. Så då blei det Hege Anette!

Ho var berre 134 gram når eg fekk ho inn til meg.

Etter litt løfting, stelling, sjekking av øyre, auger, nase, tenner og stuss, så var i alle fall det ytre klarert som "godkjent" og ho hadde ein god sjans til å klare seg med vanleg fôring og stell. Men då var ho så trøtt at det var godt å få berre ligge heilt roleg å berre forsiktig bli klappa på før ho kraup inn i teppet sitt og sov i 3 timar!

Men tørst var ho! Eg duppa munnen litt ned i vasskåla, og då skulle de ha sett på slurping! Ho drakk halve skåla på ein gong!
Og etter ei lita stund høyrte eg den velkjende slafsinga; då hadde ho fått smaken på kattematen og åt opp alt sammen. Eg fylte på 3 gongar denne kvelden, og alt gjekk med!
Og tilsvarande gjekk ut att også, kan eg avsløre. Det er då ein hugsar lukta av pinnsvin! Det lukter ikkje jordbær, for å seie det slik!
Men det var uansett kjekt å sjå kor ho livna til, var fin utanpå, og at systemet fungerte innad også!

Dette vart teke rett før ho skulle reise i frå meg.
Ho måtte vore meget dehydrert når eg vegde ho fyrste gong, for på 1 døgn la ho på seg 60 gram! DET er veldig mykje! Så ho var heile 194 gram når ho reiste.
Nydeleg og perfekt lita snuppe!!

Ho var hos meg i 1 døgn, kall det gjerne eit akuttmottak her, før ho vart frakta vidare til Ålesund.
Der skal ho bo med fostermor som skal passe på ho, gi ho mat og stell, til ho blir stor nok (ca 800 gram) og kan setjast ut att i naturen, på eit trygt og sikkert område.

Dette biletet vart teke av ein pinnsvinhjelpar i Ålesund, Vibeke Ludvigsen, og det er berre eit knallbra bilde som har florert på nettet i ettertid.
Hege Anette i vindaugskarmen, som speider ut og drøymer seg vekk om si framtid! "Ut dit skal eg snart, må berre ete meg stor og sterk først!"

Slike tilfeller gjer at eg er med i Pinnsvinhjelpen! Å vere med på å redde små liv, om det er babyar eller store klumpar på 1 kg, det er veldig godt å kunne prøve å bidra!

Hageforkle av gamal jeans

Ja, slik vart resultatet av Rune sin gamle jeans som eg fekk arve til kreative idear. 

Eg klipte av framparten av den og beina, utanom "beltet." Sydde med maskin kanten nede, samt sydde på ein lapp av ein lilla blom, så vips; så vart det eit feminint og praktisk hageforkle!! 

Forlkleet er altså rumpa på jeansen! 

Superenkelt!! 

Det ser ut som ein 6-åring har sydd, men det var fort gjort og praktisk, så det held for meg! 

I avisa...

Alt eg skal no rote meg borti! Men moro likevel da. 

Etter eg etterlyste bur som folk ville donere til Pinnsvinhjelpen på Facebook, så snappa lokalavisa det opp og ville skrive ein reportasje om meg, organisasjonen og Lillepigge Charlie. 

Og foringsautomaten som vart populær måtte også vere med i avisa. 

Eg sat vel 1 time i intervju og så blei det jaggu både framside og to sider inne i avisa. 

Litt flaut og artig på ein gong... 

Kjekt å kunne opplyse folk om pinnsvin og om organisasjonen då i det minste! 

Pinnsvin

Ein del har skjedd på kort tid no. Eg er blitt aktiv medlem av Pinnsvinhjelpen, der eg skal hjelpe med tekstskriving til innlegg på facebook og på heimesida. Det var dei som kontakta meg, så dette var stor stas og eg er veldig smigra.

Ein ting som vekte interessa var historia mi om Lillepigge som eg tok meg av og passa på i 9 mnd.

Ein annan var spørsmålet mitt om mat til pinnsvin i hagen, og korleis unngå at skjor og kattar et opp maten som pinnsvinet skal ha.

For å unngå at andre dyr et opp maten, så må ein lage ein smal gang, gjerne med vinkel, inn til ein boks som pinnsvinet finn maten sin i.

Då sette no hjerna mi i gang kan de skjøne! Eg likar slike utfordringar!

Så då fann eg ein ventilasjonskanal på jobb, og kjøpte ei kasse på Europris.

Saga så hol i boksen til røret, og spraymala røret svart.

Men det stoppa ikkje der!

Her vart det både uteservering av vatn i eit blomsterbrett, uteplante i potte, påmåla vindauge og blomsterkasse. Klart det må vere pent!

Slik vart det altså sjåande ut.

Inni har eg ei skål med vatn, og ei skål med tørrfôr til katt.

IKKJE GI PINNSVIN MJØLK!! Det dør dei av!

Denne boksen vert det eit innlegg om på facebook-sida til Pinnsvinhjelpen etterkvart.

Ei anna oppgåve eg har i organisasjonen er å vere "hjelpar."

Det vil seie, at dersom nokon finn eit pinnsvin i naud, så ringer dei Pinnsvinhjelpen på tlf 92280021, og får rettleiing og råd frå dei. Men dersom det trengs meir hjelp, veterinærhjelp og rehabilitering, så ringer dei opp meg, og så rykker eg ut og prøver å hjelpe.

Eg har byrja å få tak i bur, samt lage til på loftet i vedhuset, slik at eg evt kan oppbevare pinnsvin der til dei er friske nok til å setjast ut igjen.

I går fekk eg ein telefon frå Pinnsvinhjelpen. Det var ei hastesak, og eg måtte prøve å hjelpe til så godt eg kunne. Det var litt brått, men dette skulle no gå fint uansett. Kreativitet og handling er det som skal til!

Eit pinnsvin i Volda hadde surra seg fast i eit fiskegarn/fotballnett, og dei som fann det fekk ikkje klipt av alt av tauet. Det stramma og pinnsvinet hadde store smerter.

Og det stemte. Pinnsvinet var tjora så godt fast at det måtte beroligande medisin til for å få det til å slappe litt meir av. Det hadde flugeegg/larver på seg, og det vil sei det hadde hengt der i ca 24 timer.

Dette hasta!

Veterinæren tok oss imot, gav beroligande, og vi fekk klipt opp tauet så fort som råd.

Men synet når vi løfta opp arma var nedbrytande...

Der hadde pinnsvinet et sår som var så stort, og så infisert, at dessverre så var det berre EI "god" løysing på dette tilfellet... Pinnsvinet måtte sleppe å lide meir no.

Pinnsvinhjelpen fekk bilete undervegs, samt vi snakka per telefon, og både dei, veterinæren og eg såg ikkje anna løysing enn avliving.

Det er grusomt å sei "ok" til det, men her måtte det dessverre bli slik.

Eg stod der med pinnsvinet, klappa det nedover ryggen og såg at det pusta sine siste pust.

No slapp det å lide ein enno meir og lengre smertefull død.

Det var ein voldsom elddåp for meg som "hjelpar", men slik er det.

Får håpe det blir lenge til neste gong eg må ta med eit pinnsvin dit, og ikkje få det med meg heimatt!

Hugs alle; ser du eit pinnsvin som er skada, sjuk, ein unge som er forlatt el.l, så ring Pinnsvinhjelpen på tlf 92280021 og få råd.

Det er som å ringe 113, og så videreformidlar dei til oss som er nærmaste "hjelpar".

All ære og kred til jenta som ringte til Pinnsvinhjelpen og gjorde alt ho kunne for å hjelpe det. Slike folk vil vi ha fleire av!