Stor dag for Lillepigge!

 

Nasse Nøff og Ole Brumm satt i gresset
"Hvor lenge skal vi være venner Brumm?" sa Nasse
"Enda lenger" sa Brumm.
************************************

I to dagar har det vore kjempefint ver og Lillepigge har fått vore ute og gått på plenen vår. Det har vore utruleg kjekt for både liten og store! :)
Dette biletet tok vi i dag, og er berre knallbra! Og eg tenkte på Ole Brumm og Nasse Nøff med ein gong!

I tillegg fekk vi besøk av Thröstur i dag, som har laga hus til han!
Dette huset skal han få bo i når det nærmar seg vinter og han skal gå i dvale. Enten om det blir inne i kjellaren eller ute.

 Isolert golv og skiljevegg i soverommet

 Liten ventil på baksida

 Lillepigge utforskar det nye huset sitt, og det falt i smak med ein gong!

 

Liten utelunsj må til på ein fin soldag!

Her har Lillepigge lukta og smakt på mange godbiter på plenen, og måtte dermed ta ritualet med å spytte seg på ryggen:

 Han gikk rundt på heile plenen, men var greitt med "ho mor" i nærheita i byrjinga.

 Lillepigge set i hendene til Rune.

Og dette var på laurdagskvelden:
Kosa seg!

Han ser veldig tam ut på alle desse biltea, men han er ein liten hissigpropp også. Han kan snøfte, pigge seg til og hoppar opp for å stikke om vi klappa han på ryggen. Det er veldig bra!
Men vi har merka at han er fortruleg med oss to, med stemmene våre og luktene.
Hadde barnevakt her ein kveld, og når ho skulle mate han så kom han ikkje ut av huset sitt, uansett kor mykje ho lokka og venta på han. Det var nok ei uvant stemme for han.
Så det viser seg at Lillepigge har blitt vant til oss.

I skrivande stund er han på veg til å vakne til att borte i kassa si i stua.
Etter han hadde vore ute og gått i ein heil time på plenen, så låg han og sov i fleire timar etterpå. Sliten liten ven!

MR undersøking

Her var altså eg i dag. Volda sjukehus. Det var ingenting alvorleg altså, men seriøst og fælt nok for meg. Eg har teke MR undersøking av begge skuldrane mine for mistanke om kalk, brusk, slimposebetennelse eller noko anna. Eller ingenting. Det får tida vise.

Eg har i fleire år vore plaga med svake og låke skuldre, men trudd at der er pga at dei er svake og utrente. I vår fekk eg eit høgdepunkt etter eg mala alle taka på stovene, spisestova og kjøkkenet. Eg klarer ikkje ta på jakke utan å vri meg som ei kråke, eller løfte armane ut av kroppen med motstand, ta av trange gensere eller slike ting utan det gjer låkt. Så då fekk eg omsider ein MR time.
Det var 11 lange veker i ventetid.

Det er bra å få kunne ta slik undersøking, men for ei med panikkangst-fobi-ting så er det ikkje så kjekt. For litt over eitt år sidan så fekk eg plutseleg slikt anfall på bussen frå Vatne til Volda, og trudde seriøst eg skulle svime av, spy eller dø. Eg måtte AV bussen og fekk heilt panikk. Eg kom meg likevel til Moa, og tvinga meg inn i ein ny buss til Volda. Det har seriøst vore den verste turen i mitt liv. Trudde eg. Det viste seg at slik var det på neste busstur også. Eg TENKER meg sjuk. Angst for angsten, heiter det visst. Å ta fly har eg alltid likt, trass med fare for at vi KAN styrte. Men på ein flytur frå Hovden til Oslo så fekk eg det samme anfallet. Ikkje forutsett, for eg trudde det var berre på buss. Der var eg låst fast i situasjonen og kunne ikkje "rømme derifrå". Eg blei superkvalm, det prikka i leppene og i fjeset, sveitta i panna og blei svimmel. Spyposen er min beste venn. Etter dette har eg fått samme symptoma i spinningsal, på butikken i kassekø, på venterom, hos frisøren, i møter etc. Det HAR blitt bedre, men eg har unngått buss og fly.

Så var det MR maskin da. Det er jo som kjent en TRANG tunnel som du blir kjørt inn i, stroppa fast. Du må ligge HEILT stille, og har ikkje anna hjelp enn ei blære du kan knipe på for å "tilkalle hjelp".
Eg blir kvalm og uvel ved tanken. Flykter fra det på ein måte.

Superdårleg, rød i ansiktet og veldig kvalm ein time før:

Heldigvis fekk eg noko vival med legen min som skal roe meg ned. Likar ikkje ty til tablettar, men det var mitt einaste håp. Tok to stk 5mg vival ca 45 minutter før eg skulle inn. Med spypose og tabletteska i hendene gikk eg med bistand fra min kjære Rune inn i rommet.
Han fekk vere med som anstalt, og heldigvis for det. Undersøkinga skulle vere 40 min per skulder, men dei kutta ned til 30 min per skulder.
Slik ser ei MR-maskin ut:

Ikkje så veldig god plass inni der, og med hovudet først inn, så kan det føles ut som du blir begravd levande. Ein veldig ubehageleg følelse. Tablettane hadde byrja å virke, for eg var litt tung i kroppen og litt svimmel. Var einaste føtene mine som stakk ut, og der stod Rune og klappa og strauk meg på beina (utan å kile meg sjølvsagt) Det hjalp veldig. Vi hadde ein kode: Krølle tærne = stopp, løfte tærne = fortsett, det går fint. Med "Muse" på høretelefonnane, og god service  og tabletthjelp så gjekk det faktisk veldig fint. Det var verst første 15 minuttene, men etterkvart fekk eg puste betre og då slapp eg å hyperventilere og bli kvalm. Dei snakka med meg i høretelefonane etter kvart bilete, og fekk komme ut og drikke vatn og strekke på beina mellom kvar skulder. Eg kneip att augene heile tida, og det hjalp. Når eg nærma meg siste minutter av siste skulder, så turte eg å åpne augene også. Då tenkte eg at eg var i eit solarium og kunne skimte Rune ved fotenden.
Voldsom til dunkelyd, som overdøyva delvis musikken på øyra, men det var ikkje så høgt som frykta.

Eg vart observert frå dette rommet:

Rett nok ikkje av alle desse folka her då. Der var berre to stk. Dette biletet er kopiert frå Sunnmørsposten sine arkiv.

Etter undersøkinga var eg litt susen i hovudet, og slo av ein spøk eller to, som heilt sikkert ikkje var så gøye som eg trudde. Eg var virrete og sleit litt med å konsentrere meg om å kle på meg igjen på det lille omkledningsrommet. Kan no seie det slik at BH'en min låg i veska når eg kom ut derifrå...
Så tablettane har nok virka LITT iallefall!
Rune køyrte meg heimatt, så eg har vore heime og drukke kaffe og venta på tablettane skal slutte å virke. Det merkar eg at dei gjer no. Litt konsentrasjonsvanskar, men skal no klare å gjennomføre resten av dagen på jobb. Litt susete i hovudet er eg no frå før, så kollegaene mine merkar vel ikkje noko forskjell :)

SÅ: EG GRATULERER TIL MEG SJØLV FOR VEL GJENNOMFØRT MR, OG AT EG VAR SÅ FLINK!
Belønning: Shopping med jentene etter jobb!

Pakkeleik og piggeleik

Siste dagen i august inviterte eg bestisane Anne og Elisbeth på jentefest. Det dårlege veret øydela draumen om å sitje ute på balkongen heile kvelden. Men vi trossa ver og kulde og sat ute 1 times tid. Utruleg kor det varmar med fleecepledd, varmelampe og kaffe med baileys!

Obligatorisk ting er pakkeleiken, og det er alltid ein suksess! Vi kjøper gåver av meir eller mindre nyttig form, og pakkar dei inn. Så kastar vi terning, vel oss pakkar, tek frå kvarandre, og pakkar opp til slutt.
Dette går på tid, og det er jo om å gjere å få flest pakkar sjølvsagt!
Då kan det gå hardt føre seg, slik som Elisabeth som kasta terningen rett i sjampanjen!

Pakkane inneheldt både fine og meir ubrukelege ting.

Vesle Leo, hunden til Elisabeth, var med på festen. Og med litt bobler innabors så måtte dei ta sykkelen fram som framkomstmiddel utpå natta. Leo sat i sekk på magen til Elisabeth, og det viste seg at dette var hivens, og han var, som mora, DEN eksosrypa! :)

 

 

*************************************************** 

Eit anna dyr som trives for tida er Lillepigge. Han var i går heile 480 gram, og vi må prøve finne ei større pappkasse til han! Han er blitt større og eldre, kan eg trygt sei, og han har begynt å bli litt varmare i piggane overfor matmor og matfar.

Han får springe rundt i gangen eller på stovegolvet, (under tilsyn) og han gneg på dørtersklane, ruslar rundt meg der eg sit og passar på, småbit på hanskane, gøymer seg under avisbunken, leitar etter godbitar, snusar opp mot meg når eg pratar med han, medan han lagar ein tøffelyd, som visstnok skal bety "eit piggsvin er i farta". Han har byrja såvidt på tørrfor, og får nokre bitar attåt blautmaten til kvar måltid, og knaskar så det sprutar på desse. Han har begynt å drikke vatn, så lenge han ikkje får geitemelka si.
Vi skal vere flinkare å ta han ut på golvet. Han treng å strekke litt på beina og springe litt rundt. Og vi innbiller oss at han i grunnen er litt selskapsjuk også. 

Det rare vi har sett no, er om han klør litt på ryggen, så har piggsvin generelt eit lite problem. Dei har nokså lange bakbein, men dei når ikkje heilt opp på ryggen. Då får han eit merkeleg blikk i augene, vrir seg rundt på sida og prøver å bite seg på ryggen. Han når ikkje heilt til, og da stikk han ut tunga så langt den rekk og legg att spytt på ryggen der han klør. Ser nesten litt spasmisk ut, men det er visst sånn dei gjer det.
Retting: At han vrir seg og slikkar og legg at spytt på ryggen er pga at han har slikka på noko god-lukt,og vrir seg for å legge det att på ryggen! Ein flink, reinsleg og veloppdragen gutt eigentleg då har eg nettopp fått høyrt! :) Og kanskje ei stadfesting på at vasking av golvet kvar dag gjer golvet reint og godluktande! Hehe!